αδιάστρεπτος

-η, -ο (Α μόνο το επίρρ.) [διαστρέφω]

νεοελλ.

1. αυτός που δεν υπέστη ή δεν υφίσταται διαστρέβλωση ή αλλαγή, αναλλοίωτος, πραγματικός

2. αυτός που δεν υπέστη ή δεν υφίσταται ηθική διαστροφή, ο μη διεφθαρμένος, αδιάφθορος

αρχ.

επίρρ. ἀδιαστρέπτως

χωρίς διακυμάνσεις, συνεχώς.